Prangalar vurulmuþ duygularýma, yaþayamadýðým çocukluðuma, anlayamadan geçen gençliðime, prangalar vurulmuþ insafsýzca hayallerime.. prangalar vurulmuþ,ellerime elim kolum baðlý, tutamam ellerini.... bak nasýl da geçti,habersiz.. anlamadan onca yýllar... geldik elli beþ yaþýna.. ne þevk kaldý,ne sabýr.. ne de huzur, kalbim sanki ölmeye hazýr.. prangalar vurulmuþ gelmiþime geçmiþime.. sevgime,ömrüme... beklemek yok onu,ansýzýn gelecek mi,diye.. kurban olmuþum ümitsiz bir aþka.. prangalar vurulmuþ ümitlerime.. prangalar vurulmuþ hayallerime... prangalar vurulmuþ, olmayan geleceðime... Artýk sessiz bir huzur istiyorum... Tek bir þey kaldý , Pranga vurulmayan... o da insafsýzca geçen zaman... Esaretim oldu her zaman...
gönül beyan emekli öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.