ANADOLUM

Öz yurduma yabancýymýþým oysa
Gözlerimi açtýðýmda dünyaya
Düþe kalka yürümeyi
Ve ilk defa
Mahallemizin sokaklarýnda rüzgâr gibi koþarken
Yalýn ayak topraðýmýn sýcaklýðýný
Bedenimde hissediyordum
Yalýn ayak cepheye yürüyen
Analarýn sýcaklýðýydý belki yüreðimde
Çamura bulanan ellerim toprak kokuyordu
Oysa topraktan yaratýlan bedenim
Toprakla oynamayý ne çok seviyordu
Her yaným buram buram toprak kokuyordu
Dikilen bir fidanmýþým
Sonradan anlýyor iþte insan
Sonradan anlýyor

Ýlkokulun kapýsýndan girdiðim gün
Kýrmýzýnýn en güzeli selamlýyordu
Rüzgârýnda çoþkusuna kaptýrmýþtý kendini
Bir de maðrur duruþu
Öylesine dalga dalga coþkusunu görünce
Yüreðimdeki kývýlcýmlar bir bir yandý tutuþtu
Kalbimdeki sýcaklýk beynime
Ýçimdeki ateþ sýðmadý yüreðime
Yumruðumu sýktýðým gün anladým
Öfkeme sýðmayan çoþkunu
Eyy! yerlere ve göklere sýðmayan
Gururla nazlanan
Dalgalanan þanlý bayraðým
Bir yerim kanadýðýnda deðil
Seni gördüðüm o ilk gün anladým
Kanýmýn renginin sen olduðunu

Henüz gençlik yýllarýmýn baþýnda
Tanklarýn gölgesinde küçülürken hayallerim
"Ey Türk Gençliði!" diye
Sessiz çýðlýklar kulaklarýmda inliyordu
Susturulan bir milletin
Suskun gençleriydik oysa
Vatan aþký dirhem dirhem
Erirken yüreklerimizde
Koþtuðum sokaklar da yabancýydý kendime
Mavi gözlerle bakan bir ülke hayalimizdi
Emanetimizdi
Candan bile daha azizdi
Köylüydük belki
Yol yordam bilmezdik
Kimimiz de gidip
Þehirlerde öðrendik belki de hayatý
Ama bilmedikleri tek þey
Gençtik
And içtik
Sevdalandýk
Ýnandýk
Zora düþtüðünde ülkem
Bilin ki;
Cehenmem ateþlerinde yandýk
Kavulduk
Parça parça Çanakkale’de savrulduk
Yýkýldýðýmýz yerden yeniden doðrulduk
Asla söndüremezsiniz!
Ýçimizde yanan bu ateþi
Çünkü biz;
Bir ölüp bin gelenlerdeniz
Topraða düþenlerdeniz
Cumhuriyetle doðduk
Ancak Cumhuriyetin gölgesinde öleceðiz
Yaþasýn türk gençliði!
Yaþasýn Cumhuriyet!

celalkeklikci
Sosyal Medyada Paylaşın: