fermanýn topraðýn eline kaldýðýnda boy boy zulüm düþer geceden cariyelerin koynuna toz duman içinde sessiz kalýr mabetler dörtnala buyrukla saldýðýn kindar atlýlar ah o atlýlar yok mu o atlýlar kan döken mýzraklar da gözyaþý olur demirin pasýna asma baðlarýnda gösterir rüzgar kendini altýn kupalarda titrerken þarabýn en fýrtýnalý hali dön bak sefil kalýþýna toprak nasýl da silkeliyor seni sersefil üryan kalan gittiði kurak çölde günahýn aðýna düþen de hey karadan kara de heyyy öz yurdundan kovulan çýyan kendi baðrýna onmaz yara gözleri zehir zehir bakan de heyyy bir o yana bir bu yana yalýmlar içinde kör þafaklarda irinle akan fermanýn topraðýn eline kaldýðýnda biter seninde krallýðýn göklerin hiddeti yýldýzla yýkanmýþ cariyelerin koynunda gösterince sana kendini
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşegül gökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.