AY MAVİSİ
Ýçselliðim heyelan halinde.
Baþlamak üzere depremler.
Bir yandan eteklerime çiçekler ekilirken,
Diðer yandan baltalar savruluyor korularýma.
Varlýðým bir düzlemde ilerlesin derken,
Darmadaðýn oluyor rotalarým.
Çatlamýþ topraklarý sevmiyoruz.
Deniz kenarý olsun istiyoruz her yanýmýz.
Ve ben ölüyorum.
Bir gün bir arabanýn altýnda kalýyorum
Bir gün kalp krizi geçiriyorum.
Bir diðer gün takýntýlý bir aþýk tarafýndan vuruluyorum.
Daha da kötüsü diriliyorum.
Islak saçlarýmdan tüm canlýlýðýyla akarken aþk diriliyorum.
Buna bir çare bulunamýyor.
Aþktan kaçýþ yok.
Ve sinsi birer iþgalci gibi sýzýyor aklýma kelimeler.
Sonra görüntüler,
Hemen arkasýndan hayallerin gelmesi kaçýnýlmaz.
Olmadýk bir hayalin tam ortasýnda gülümserken yakalýyorum kendimi.
Azarlýyorum ama tokatlamýyorum.
Evet;kendisini azarlayabilen nadir insanlardaným.
Bu hayallere ket vurmam lazým.
Sonra uzanýr gider yanlýþ yollara.
Ben içimde hesaplaþýrken kedim geliyor yanýma,
Ay mavisi gözleriyle bakýyor içime,
Sonra tam önüme oturuyor kýrpmadan gözlerini,
Ýki tombul pati birleþiyor.
Kýzýl bir celladýn görüntüsü deðiyor gözlerime.
Kalbim sanki avuçlarýnýn arasýnda.
Hayýr diyorum,hayýr.
Ýyi düþünmelisin.
Her zaman özgürlük kazanýr.
Ve dalýp gidiyorum ay mavisi gözlere
Güzel þeyler güzel yollara uzanýr gider...
B.M.K 22.06.2013 03.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.