KÖR TALİBİN İRECEP
Aðzýndan çýkaný kulaðý duymaz.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep
Köyün dertlerini bir kere sormaz.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep
Bazen aslan olur kükrer meydanda.
Sabýr býrakmadý köyde insanda.
Ýþi gücü yalan dinde imanda.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep
Bir birine katar sapý samaný.
Hep köylüyü soyar hasat zamaný.
Kendisine yontar dini imaný.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep
Muhabbete durduk köy kahvesinde.
Köye muhtar olmak var hevesinde.
Motoru bozukmuþ esamesinde.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep
Kendi köylüsünü düþman görüyor.
Benden deðil diye hesap soruyor.
Birde göz çýkartýp kafa yarýyor.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep.
Etrafýnda yandaþ yalakasý çok.
Her þeyi o bilir baþka bilen yok.
Köylünün malýný yemiþ karný tok.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep.
Gönüllere akar bizim arkýmýz
Ýnsan olmak Ýrecep’ten farkýmýz.
Korhaniyim aþka döner çarkýmýz.
Bizim köylü kör talibin Ýrecep.
Ozan Anadolu/Kanber ORHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Korhani/Kanber ORHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.