... Sabah Güneþ’le uyanýp; umurunda olanlarýn umursadýklarý þeyleri... sesleri,direniþleri, bilumum haykýrýþlarý, denizin kýyýdaki taþlara vuran seslerini bile, sinen her yerden temizlediler.
Gece gök aðladý, larcivet giyiniyorum, sahi Gökkuþaðýnda yoktu demi o renk, unuttuklarý bir þey var, saklayan sakladýðý yeri yoklamadýkça, kim alabilir gizli hazineyi.
Bu gece Ay,yýldýzlar ve ben, söz bak,havanýn rengine uyacaðýz, gri yada mavi, fýsýltýyla baþlayýp,kulaklarý saðýr eden, vicdanýmýzýn sesi ve karanlýk hariç.
Ki ayýn saçlarýna ýsmarlýyorum aydýnlýðý... aðaçlarýn hýþýrtýsý,kuþlarýn cývýltýsý, koro halinde sessizliðin son uðultusu, doðanýn ritmine býrakýyoruz kendimizi,
Arz pek tekin deðil oysa, mehtabýyla esrik bir halce, bulutlar ülkesinin kadirþinas, yaðmur mevsiminin cömert, hasat zamanýnýn bereketli, göç mevsiminin kutsal yolcusu... açýk olsun seyr-ü seferin...
Þimdiye kadar olmadýðý kadar üzgün, önüne çýkan korkutan þekiller, ýþýk,ve gölgelerden ürkmemelisin, hayat elini uzattýðýnda... düþmemek adýna el vermelisin, ’Otur ve sessiz ol, sarhoþsun ve burasý çatýnýn gölgesi’
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.