Çiçek mi yollasaydım?

En nihayet insaným, kýrýlmama lüksüm yok,
Þu koskoca dünyayý, dar edene kýrgýným.
Bin parçaya bölündüm, kýrýk, çýkýk, çatlak çok,
Cennet gibi gönlümü, nâr edene kýrgýným.

Suyuna sel karýþmýþ, eðrilerin düzünde,
Kirlenmiþ bir vicdan var, birçoðunun özünde,
Gülerken gül açardý, gariplerin yüzünde,
Bir tatlý tebessümü, har edene kýrgýným.

Arýnýn peteðine çomaðýný sokarak,
Havamýzý kirletip, pislik gibi kokarak,
Cemiyete ters düþüp, insanlýktan koparak,
Tansiyonu yükseltip, bar edene kýrgýným.

Söz söylemek hakkým yok, hududunu bilene,
Ýnsan hâli ola ki, zaruretten dilene,
Alýn teri, el emeði, kazanýrsa kime ne?
Yoksullarýn sýrtýndan, kâr edene kýrgýným.

Fazilet, yere düþtü, kin ve nefret yükseldi,
Sevgi saygý kalmadý, hýrsýzlýk yalan geldi,
Dostluklarýn dibini dostum diyenler deldi,
Aðyar olan düþmaný, yâr edene kýrgýným.

Güzel eylem yapmadan, yalnýz yakýp yýkarak,
Haksýz oðlu haksýzken, birde üste çýkarak,
Bu milletin kalbine, hain kurþun sýkarak,
Terörü anarþiyi, var edene kýrgýným.

Daðda domuzu eksik, ne kaygý var ne keder,
Milyonluk serveti var, az diye isyan eder,
Ömrü yaralý gibi; ne harabat ne heder,
Edep erken bilmeden, zâr edene kýrgýným.

Mustafa Yaralý

Sosyal Medyada Paylaşın: