Ýhânet Dayý.
Kinimiz yesripten kalma be dayý
Hoþgörüde yetmiyor bu aralar yaþamaya
Ýçim dýþýma üfledikçe
Bir deli bohçasýna sardým öfkemi
Saçlarýma dolanmýþ onlarca tilki baþýmda
Sabrýmýn taþý da huzurlu günlerin telaþýnda
Bizim aklýmýz yok mu ki
Be dayý
Sen kontrolsüz öfkeni
Efeliklerinde birleþtirip
Kýzýl bayraklar öptün methiyeler dizerek
Çek dayý
Çek bakýþlarýný üzerimden
Dök kapkara isyaný avuçlarýmdan
Ben dayý ben öfkesi maðrur adaleti aðzýma bastým
Üstelik dilimi tutup sustuklarýmý da boynuma astým
Ziyan oldun be dayý
Hem ne suçu vardý yerde ki taþýn
Takýlýp yolda kaldýn küfrün ipine
Unuttun son duraðý dayý unuttun
Ýþte böyle be dayý
Söz bile bildi de kusurunu
Sen bilemedin be dayý
þayet sorsaydýn
bu maceranýn
tamamlanmamýþ son paragrafýný söyleyecektim sana;
Yaptýklarýn bir ihânetti ülkeme
Ýhânet be dayý…
"SEVGÝ VE BARIÞ HEPÝMÝZÝN ÝSTEÐÝ OLMALIDIR."
Gönül Aydemir Adýgüzel