Þair aðlýyordu þiirini yazarken.. Mürekkebine karýþýyordu gözyaþlarý.. Son þiiriydi belkide bu þiir.. Sonsuzluk kadar uzundu kelimeler.. Cümleler öksüz kalmýþtý kýtalarda.. Sevda sözcükleri yazamýyordu kalemi.. Çünkü canýndan can gitmiþti.. Ömründen canan gitmiþti.. Düðüm düðüm oluyordu nefesi.. Sanki hayatý bitmiþti.. Düþündü; bir türlü anlam veremedi.. Sevgi misak-ý nasýl bozulabiliyorduki?? Sýtma misali titrekken bedeni.. Düþünmeye çalýþtý elveda deyiþini.. Aklýna gelen her kelime duygu seli.. Yýkmýþtý onu yarin veda busesi.. Son kez ama sanki ilk gibi.. Buse ayný güzellikte.... Veda nerden çýktý ki..?? Kabullenemiyordu iþte.. Neden kabullensinki.. Ýlk aþký, hayat kaynaðý, son güneþiydi.. Bocaladý.. Bir çare olmasý gerekirdi.. Öylesine karamsar ve biçareydi ki.. Aklý firara, yüreði figana emanetti.. Kocaman sevgi dolu zaman dilimi.. Canana ALTI koca yýl vermiþti... Þair ilk kez tadýyordu ihaneti.. Derin kuyularda soðuk rezaleti.. Bu yazdýðý "ASIRLIK BÝR ÞÝÝR" di.. Bir þarjörün boþluðunda kýrdý kalemini.. Karanlýkta sessizliði bozan bir silah sesi.. Ayýrmýþtý dünyadan þairi.. Þimdi geride kalan tek mirasý.. "ASIRLIK ÞÝÝR".. Boþ bir kovan..Ve ihaneti kaldýramayan cansýz bedeni..
KILIÇ Bayram Sosyal Medyada Paylaşın:
sonsuza_yolculuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.