öyle yalnızım ki...

her bayramý iþtahla beklerdim,
bir avuç mutluluktu istediðim...
uyuyamazdým arefe geceleri,
bayram olmasýný sabýrsýzlýkla beklerdim...

evet yarýn bayram olacaktý,
bu heyecanlý çocuk;
hemen anne ve babasýnýn odasýna koþacaktý,
ellerini öpüp boyunlarýna sarýlacaktý,
hep böyleydi bayram beklentileri,
dedim ya;onun istediði bir avuç mutluluktu...

çerez toplayacaktý,þeker toplayacaktý,
sonra eve gelip babasýna;
"bak ne kadar çok topladým" diyecekti,
sonra babasýnýn elinden tutup gezmeye gidecekti,
buydu sadece onun istekleri,
çok muydu?

þimdi uyanmak istemiyorum bayram gelince,
içimde annemin odasýna gitmenin korkusu var!
annem yalnýz uyuyor benim,
babamsýz geçiyor bayramlar...

þeker toplamýyorum,çerez toplamýyorum,
dedem bana küsüyor ama ziyaretine gitmiyorum,
dostlarým var ama kendimi yalnýz hissediyorum,
benim babam yok yanýmda,
her bayram aðlýyorum...

amcam oðlunun yanýnda,dayým kýzýnýn
ben ise her bayram yanýndayým yalnýzlýðýmýn,
her bayram yanýndayým aciz yüreðimin,
bu bayram gibi geçiyor her bayramým...

þimdi soruyorum hayat sana;
günahým ne benim ve benim gibilerin?
madem amacýn birini almaktý yanýna?
niye beni seçmedin?

Sosyal Medyada Paylaşın: