Doðdum; “Sancýlý bir edebiyatýn son neferiyim Aþka seferiyim…”
Eðildim! Meczup gölgelerinizde Yüküm aðýrdý acýlardan Kuru bir güle söz bahçesi Bülbüle aþký öpmeyi öðrettim Literatüründe sevgi olmayanlar Kinle beslenen damarlar kurur Zerki diyar olur bacalar Katran karasýndan/ Üveyik yarasýndan/
Baharlarým çiçekli; Baþka bir þekil bu Gaz dolsa ciðerlerim Ve bir hürriyeti boðsa Elleri omçalý yalnýzlýk Sözler katledilse/yürek asýlsa Kediler ölse son açlýkta Köpekler semirse yüzü
Öpüþür kuþlar! Kimseyi duymadan Aldýrmadan nazlara Yapraktan bir örtü çeker Çýnar yüzlü kadýnlar Elleri tutuþmuþ/ Gözleri muhkem/
Ýþte; Doðmak böyle bir þey Kýrýlan insan gölgeleri altýnda Akþam bakliyatýna tencere havasý Senfonik ilkeler korosu Dayanmak nedir/ Ölmek kaç ekmek eder/
Gömmektir esas; Kara libaslý gücü Bir saksý sevgi kürü Direnç otlarýnda zerk Eriterek…
Þimdi! Dört yýldýz yanacak yüreðimde Onlara gidiyorum/ Onlarla ýþýmaya/ Doðum günüme Mumda istemez