Çýkmýþ aþk savaþýndan gönül yine yaralý Gönülde küskün güller bahtým darda karalý Zor güne düþer ömrüm kimse olmaz oralý Bu dertler nasýl biter çarem yok bilemedim
mutluluðun deminde acýlara savrulup külünde sönememki tutuþturur kavolup yanýp her gün ateþte hüzünlerde kavrulup bir gün mutlu olupta doyunca gülemedim