Çekipte ansýzýn benden gitmiþtin,
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Baþýma dünyamý dikip yýkmýþtýn
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Resmine bakýpta öyle dalýnca
Sevda kitabýndan ilham alýnca
Ellerim koynumda mahzun kalýnca
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Kar yaðar baþýma yanýyor içim
Bu nasýl bir dünya bu nasýl biçim ?
Sensiz bu hayatta inan ben hiçim
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Düðümlenir lokmam geçmez boðazdan
Tükenmiþ kýsmetim dua niyazdan
Haz alamam gayri bahar ve yazdan
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Kalmadý tükendi gözümün feri
Sanmam-ki o güneþ doðacak geri
Vedasýz gidenler dönmüyor geri
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Engelleri geçip asla aþamam
Ömrüm yetmez sana hiç ulaþamam
Ömür vefa etmez fazla yaþamam
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Der DURAK’ým artýk uzatmam sözü
Baðrýmý yakýyor hasretin közü
Ýçten içe yanar sevenin özü
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Durak YÝÐÝT
GönüllerinÞairi
KOCAELÝ
Ben bu kaderimden dedim el aman
Kaldým aralarda halim pek yaman
Yetiþ ey sevdiðim kalmadý zaman
Þimdi ellerinle kabre koy beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.