Tek derdi gülümseyebilmekti. Düþünü pembe görmek, Denize yalýnayak girebilmek, Geceleri yýldýzlara bakabilmekti. Ne oldu bilinmez ki… Ya tatlý bir þey kalmadý hayatta Gülmek için. Ya denizler karaya döndü. Yahut yýldýzlarý söküp aldýlar yerlerinden. Gökyüzü karanlýk! Belki acýya gülebilmeyle baþlamalý, Yalýnayak girebilmeli suya, Güneþten parça koparýp yýldýz yaymalý göðe, Bir þarký söylemeli… Bir þiir okumalý… Bir bardak su içmeli… Hepsi umut dolu
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF KALKAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.