Çaldýðým her teselli kapýsýndan kovuldum Ecelin avcundaki can kadar çaresizim. Bir girdapýn içinde döne döne boðuldum Yelkovanda tükenen an kadar çaresizim.
Iþýðýný yitirdi soldu gözümün feri Her gün daðlandý ciðer her gün yüzüldü deri Sinemi delik deþik etti hicran hançeri Bir yaradan damlayan kan kadar çaresizim.
Bir efsunlu rüyaydý beni aklýmdan eden Dolaþýr gezer oldum neredeyim bilmeden Viraneyi andýran yýkýk dökük bir beden Uðrayaný kalmamýþ han kadar çaresizim.
Baþý dumanlý daðlar efkârýmdan ar eder Bülbül benim derdimle güle ahüzâr eder Ýçimde bir ur gibi günbegün büyür keder Þafaðýný yitirmiþ tan kadar çaresizim.
Uçurumun baþýnda yitirmiþim dengemi Kendimden kaçar oldum býrakýp da gölgemi Suya düþtü hayaller karaya vurdu gemi Ölüm gibi bir hazin son kadar çaresizim.
Hasan Hüseyin Yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.