Ne zaman baksam Duaya açýlmýþ el gibi Eyüp sultanda bir çini Parçalýyor içini Severim Ýstanbul’u Dualarda Ýstanbul
Ne zaman baksam Edirne kapýda surlar Dile gelir Ulubatlý Hasanýn adýný þakýr Dualarda Ýstanbul
Ne zaman baksam Haliç’te karadan denize iner gemiler Ne zaman gitsem Eminönü’ne Canýma can gelir Sultanahmet kalbidir bu þehrin Dualarda Ýstanbul
Ne zaman baksam Mezarlýkta bahar O mezarlýkta bir mezar Yediveren gibi Her bahar Secdede Ýstanbul
Her kýþ Gelinlik giyer Ýstanbul
Her yaz Güneþ gitmek istemez Ýstanbul’dan Güle aþýktýr Ýstanbul
Seher vakitlerinde Sular göklerin maviliðini ezanlar Sessiz sessiz aðlar sanki Ýstanbul Bir ölüm için Ölüm yok Ýstanbul’u fethedene Güle aþýktýr Ýstanbul
Ay kaþlarý Güneþ gözleridir Ýstanbul’un O Þirinden güzel O leyladan güzel… Güle aþýktýr Ýstanbul
Martýlar Uçuþurken atýlan simitlere Bir yeni aþk beslenir Martýlar kadar beyaz Denizler kadar mavi… Güle aþýktýr Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdioruc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.