Kendi emeðine
Kendi ekmeðine sahip çýkamayan
Baþkasýnýn emeðine sahip çýkamaz..
Mahir ULAÞ
Þimdi zamanlarý asýyorum kirpiklerime
Kaç mevsim devþirdi kim bilir
Kaç yaprak
Düþtü
Takvim yapraklarýndan
Þiirler tutuþtu
Esrik yüreðimde
Asýlýrken
Aðaç dallarýna dilekler
Gözlerimizde sýrlý sancýlar
Direndik be çaylak umutlarýn devrim sancýlarýnda
Kaç yüz daha düþtü tebessümden
Þimdi acýlardan bir duvar
Resimlerde kalan hatýralar
Ve
Tende ten izleri masum seviþmeler gizlenir
Ay düþünce Gözlerimizden
Kararýr maviler
Bir çocuk ölür ilk nefesini almadan
Rüzgarýn ýlýk esintisinde
Kan kusar güneþ
Her gün batýmýnda
Açýlýr yaralar
Dökülür zaman
Yýkýlýr mihraplar
Deniz susar
Yýrtýlýrken karanlýklar yýldýzlar doðar
Bir kelebeðin gözyaþlarýnda
Tutuklanýr ölüm
Asi yüreðimde
Yakýþmadý ölüm
Yakýþmadý sana be deniz
Son nefesindi gözlerimde
Söküldü yüreðim bir pazar sabahý
Yenik düþtü bir kurþuna
Yenilmedik
Aþkýn en soytarý haline
Yenilmedik be deniz
Uyu
Þimdi ýþýklar içinde
ULAÞ
SANA EMANET
Þimdi oda bir öksüz
Bir gelincik tarlasýnda
Anne sýcaklýðýna hasret
Mahir ULAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.