Bir Oda Lambası

Gülmedi hiçbir zaman isteklerim
Beklide bu alýnyazým kaderim
Hak ettiðinden fazla deðer verdiklerim
Bir bir kayboldular sevdiklerim
Ufuktaki yýldýzlar gibiydi hayallerim
Gün be gün kapladý ufkumu karabulutlar
Söndü birer birer umut yýldýzlarým
Ya aþkým;
Uðruna canýmý hiçe saydýðým
Kara bulutlarýn arasýnda yüzen ay ýþýðý gibidir
Iþýðýyla vurur kalbimi zamansýz
Sonra karýþýr karabulutlarýn denizine
Tekrar ne zaman vuracaðý bilinmez
Nefret etmek istesem de
Bir sevgi çýðlýðý yetiþir imdadýna
Sessiz ve boþ gecedir sýðýnaðým
Dalarken uykuya arkadaþlarým
Uzanmýþ yataðýmda gözlerim dikilir
Rutubetli biraz sývasý dökülmüþ tavana
Düþünceler sarar yorgun bedenimi
Yarýnki dersler deðildir kaygýlandýðým
Geçmiþtir gelecektir ve þimdidir
Dökülür bal rengi gözlerimden yaþlar
Sessizce akar nefret ettiðim bir iki sivilceye doðru
Ýçlenerek maziye dalarken
Ya gelecek;
Parýltý doðmaz o bal renklere
Ne bekleye bilirim ki
Unuttum hayal kurmayý
Nedensiz sevinmeyi, beklemeyi
Bazen gülerim kendi kendime sinirden
Koleksiyonum varmýþ gibi
Vefasýzlardan yana
Öyle ya neden beni bulurlar
Öyle bir þeyim yoksa
Her þeyi eþit istemek suçmuþ gibi
Yasadan haberi olmayanlar bakarlar yüzüme
Sadece kendini düþünürsen
Ne faydan var ki aleme
Acý vermek kolaydýr
Acýyý hissederek bir de deneseler
Doðru konuþmayý gurbet öðretti bana
Öyle zaman olur ki
Bir oda lambasý sanýrým kendimi
Iþýtýn ca odayý saklanacak delik arar haþere
Doðru sözler gibidir ýþýk
Sahte dostlar ise haþere
Neyse çekileyim içime
Kanarken yaram üzülmesin insanlar dertlerime
Kaplasýn yüzümü
Onlarýn mutluluðu için gülümseme.

18.02.2005


Ýzzettin AKYAPI
Sosyal Medyada Paylaşın: