BÜLBÜLÜM

Haþin bir kuþtu o,
öyle öterdiki öyle güzel güne baþlardýki,
bütün enerjiyi üstüne çekerdi,

candý o ya öyle temizdi öyle ucardý
diyar diyar,gezer dururdu,bir bülbül gibi,
susadýnda ise kana kana su içer
içtikce dahada ötesi geliyordu bülbülümün,

ama koptu o hüzün bir keder yüzünden,
acýlara acýmý dayanýrdý,onun hüznü,
caný yanýyordu sol tarafý,
hergün sýzler dururdu,o

gülüþü ise farklýydý,
öyle güldümü,herkezin içini ýsýtýrdý,
butun sevdi kiþilere gülmeyi güldürmeyi severdi,
ama o nun sevdiyi kiþi üzülürdü,

ama belli etmezdi,ona
o gülerken bile,
o gülmeyi beceremezdi,fazla belki ,
ama sevdiyi söylerdi,

neden gülmezsin yarim,
sevdiyi ise birgün kaybedersem seni,diye aglar
caným yanar,içim aglar,
sen yanýmda olmassan eger bu günül,
bülbülsüz ne yapar ,
diye susardý sevdiyine..!

YAZAN:EMSAL..TARÝH:14.06.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: