þimdi zaman ninniliyorum
bir damla sefil göz yaþýnýn dizlerinde
piþmanlýklar kanatýp týrnak týrnak
keþkeler öldürüyorum zehir zemberek suslar
vurup dudaklarýma...
koca bir sevda gömüyorum göksuya biraz üstten bakan
tarumar olmuþ bahçede koca çýnarýn gölgesine...
sende susacaksýn benim sustuðum gibi
bizli o masala nokta koyup adýmý dip not düþeceksin
develer tellal pireler berber iken...
toprak kayacak ayaklarýnýn altýndan
mavilerini yitirmiþ bir gök yüzü pürüzsüz engebesiz yer yüzü
kaðýt gibi her yön ayný
tuhaf bir boþluk kesilecek koca dünya renksiz sessiz
orta yerde bir sen kalacaksýn
baþý boþ kimliksiz...
düþmek için uçurumlar arayacaksýn
telaþlý ellerinde falý bakýlmýþ bir tel masum papatya misali
aðlayacaksýn solgun yanaklarýnda göz yaþý yanýðý kalýnca bir iz...
kaldýrýmlarda ayak sesi
dar sokaklar çamurlu patikalar ve hatta yaðmurlar bile yok
balýkçý kasabasýnýn fersiz sokak lambalarý
ve mendireðin ucunda saçaðýna o yorgun martý tünemiþ
deniz feneri de yok..
kara derili denizin yüzünde
ay ufantýsý deli deli yakamoz oynaþmasý
verandada seviþ artýðý gülüþler
bal damlasý gözlerinde gök kuþaklý sevinçler
gamzelerinin çukurunda tiril tiril titreyen heyecan
yastýða sinmiþ kokumuz soðuk duvarlarda gölgelerimiz yok...
ve düþmek için uçurum bile yok...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.