MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İSTANBUL’U GÖZLERİNDE SEVDİM
nargulu

İSTANBUL’U GÖZLERİNDE SEVDİM



ÝSTANBUL’U GÖZLERÝNDE SEVDÝM


Ýstanbul’u gözlerinde sevdim
Marmara’nýn deli gövdesinde, hýþýmla çalkalanan
O günlerden kalma
Bulanýk bir acý sýzlar, hala içimde
Kýz kulesi’nin sularla öpüþtüðü
Mehtaplar altýnda, vermûttun dudaðýma
Ýçtikçe yandýk


Hayatý savurduðun fýrtýnanda dahi
Üþümedim
Ismarlama düþlerde kurmadým
Üstüme kat kat beklenti de giymedim
Çýplaktý aþkýmýz


Ýstanbul bakýþýndaydý
En çokta mavisinden vuruyordun beni
Þakaklarýmdan kervan saraylar, hanlar, hamamlar, camiler, hisârlar damlýyordu
Kalbimin en uðrak yerinde Taksim sesleniyordu
Al bayrak kanýmla bütünleþiyor
Biz kýzýlýyla ölümsüzleþiyorduk


Ýlk Anadolu Feneri’nde tutuþmuþtuk el ele
Hala sýcaktýr damarlarýmda coþan
Ilgýttýk yaðmurunda
Denizinde karabatak
Türbeleri altýnda günahsýz


Ýstanbul’dun sevgili!
Yollarý bitmez, yâre kavuþturmaz
Binlerce simanýn birbirine teðet geçtiði devasa selinde
Karýnca kararýnca deðildik
Ýstesekte olamazdýk zaten
Köprüleri altýnda tiner, Haliç’te balýk kokardýk
Pierre Loti’ de toprak
Oysa, ben hiç teleferiðe de binmedim


Gülüþtüðümüz raylarda demirle bilerdik zamaný
Metrolar seviþmelerimizi kýskanýrdý
Ve hep kahkahadan kýrýlýrdý yelkovanýn ucu aþka!
Batardý usulca cana


Ýstanbul aðlardý
Yüzü asýk yalnýzlýðým çarþýlarýnda kaybolurdu
Her kuytuda,
Bir sahafýn puslu camýnda bulurdum kendimi
Kendimle gerçeði
Yokluðunda þaraba düþerdi gecelerim
Yudum yudum Ýstanbul’un kýzýlýndaydý tenim
Ünlü birkaç þairin þiirlerinden dizeler çalardým karanlýða
Fenerlerini yakardým aðzýmdaki çukurun
Pervasýzca dökülürdüm satýrlara
Satýrlar sana
Sen bana
Bana dökülürdün sevgilim!


Tiryakindim
Ýçime çektiðim her derin nefeste,
Ciðerimdeki payitahtýna otururdu Fatih Sultan Mehmet’im
Ýstanbul gövdemin fethindeydi
Ýþgalci deðildi
Ne de ben direniþte
Lalezârdý Laleli’ de
Aksaray’da sokak kadýný
Eminönü’ nünde balýk ekmek, kuþ cývýltýsý
Heybeli’ de babam
Büyükada’ da gelin duvaðý
Döþümde/sinemde Ýstanbul’dun sevgili!


Pusattý sevdamýz iþte!
Ben Ýstanbul gözlerini sevdim
Sen vapurlarla geçen aþýk bakýþýmý
Bedenimde sýçrayan heyecanýný, gerdanýmla buluþan sýcaklýðýný sevdim
Parmaklarým arasýnda uzayan kýr saçlarýný
Her öptüðünde dilimden uçuþan kelebeklerini sevdim
Ben sende Ýstanbul’u sevdim
Aðaran güne konduðunda ezan
Pervazýmda týklayan martý gagasýný
Baþ ucumda bekleyen dûa’yý sevdim
Ben Ýstanbul’da seni sevdim
Seni sevgilim!

30.05.2013 09:35
NURGÜL OCAK

ÞÝÝRE NEFESÝNÝ ÜFLEYEN SEVGÝLÝ ADEM EFÝLOÐLU’NA TEÞEKKÜRLERÝMLE!




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.