Yol kenarlarýnda izlerin vardý dün gece.
Belli ki çok düþünülmüþsün yine.
Ben hem seni,hem bir baþkasýný düþündüm.
Yalan söylemek yok.
Bilirsin;
Kimsenin hoþuna gitmese bile ben hep gerçekleri söylerim.
Ýkinizin de iyi yönlerini düþünmedim.
Mýzraklarýnýzý,
Tam kalbe giren oklarýnýzý
Ve en hain arkadan vurmalarýnýzý düþündüm ince ince.
Anlamadým.
Ne kadar çabalasam,
Sýðmaz hafsalama bunca kötülük.
Dün ben kendi izimle baþbaþaydým yine.
Gölgemden huylanýp,
Kalbimden kaçtým hýzlý adýmlarla.
Enikonu yalnýz olmak dünyada bu olsa gerek.
Göðsümde dikenli bir gül tomurcuðu gibi hayat.
Ne içime çekebildiðim
Ne de çýkarýp atabildiðim.
Uçsuz bucaksýz çöllerinde süründüðüm,
Yamuk bir yol gibi.
Sonra daðýlýp gitti diktiðim güller birer birer.
Çoðunu da ben söküp attým öfkeyle.
Kalbimin yükünü hafifletmek için,
Çok yürüdüm yol kenarlarýnda,
Çok düþündüm tembel bir kedi gibi
Ve ilk sýraya kedimi yerleþtirdim,
Her zaman olduðu gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.