Önüne gelen bir þeyler söylüyor,
Ben bilirim deyip hiç dinlemiyor,
Nice fermanlarý okusa anlamýyor,
Aklým deyip büyüklenip havalanýyor..
Biliyorum demek insaný yanýltýr,
Sesi çýkmayana baðýrmalar daðýtýr,
Hiç bilmez ki her zaman aldanýr,
Hamal gibi kendi yükünü taþýtýr.
Bir avuç dünya için her an aldatýr.
Kendini umursamaz ötekini anlatýr,
El ayak öptürmeyi saltanatý sanýr,
Yaþantýsý dikenleri bol gülü anlatýr..
Dil söylemez kader deyip yaþar,
Hadi olmadý deyip hep verir zarar,
Kendine bakmaz hep kusurlar arar,
Kendini kaybeder azdýkça azar..
Bir gönül alan söz aratýr ortamý,
Bilmez kendinden baþka yaþamý,
Farkýnda deðil zehir eder yaþamý,
Karanlýk eder gündüzü ve akþamý..
Farkýna varmaz görmez doðrularý,
Kaf daðýnda görür kendini bazýlarý,
Kabul ettirmek için gösterir azýlarý,
Hayat dersi okumamýþ olmuþ soytarý.
Bir elinde güneþ diðerinde ise ay,
Kendinden baþkasýna der nay nay,
Bir arab sabunu çýkar oda olur hay,
Bir gün biter hepsi dersin yerinde say..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.