Gü
ZÜLÛMAT DÖRT YANIM
Zülûmat dört yaným, gayrý nurani.
Biriler saklamýþ, gözden kuraný.
Bir darbe sað eder, biri sol yaný.
Bildiðin muallak, görünen yaný.
Ardýnda hikmeti ekber hakimin.
En sonlu ünvaným, makber sakini.
Madem bir sonumuz, günümüz kimin.
Solma gel doyumsuz, bulanýk kini
Koca bir mülk varsa; vardýr MELÝÐÝ
Cevþene dadanmýþ, zýrhýn çeliði.
Azgýn nefsin sonu, kabrin gediði.
Ahirde kusulur, her bir yediði.
Kolumda evrenin, mazi olduðu.
Zamandý durmayan, hatýr bilmeyen.
Devrinde derviþin, nazý olduðu.
Hem tayy-i zamandýr, satýr bilmeyen.
Hani en evvelim? Kimdir söyleyen ?
Ahirim neresi? Bir bilen var mý?
Kimdir, O secdede beni inleyen.
Halkaya edeple, bir giden var mý?
Kanýmda esaret, sebebi batsýn!
Þu gafil dilime, kem zehir atsýn!
HALIKIM RAHMedip, rahmeti katsýn(!!!)
Bitsin þu Abdullah, bir filiz atsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.