Hayat neden bu kadar acýmasýz ki!
Nefes alýrken bile boðuluyorum sanki
Yaþam ile ölüm arasýnda ki ince çizgiydi
Sonbaharda dökülen bir yaprak misali,
Sürükleyen beni..
Ýçimden çok þeyler kopuyor
Bu hayat bana büyük acý veriyor..
Feryatlarým duyulmuyor bile
Galiba sessizlikte boðuluyorum
O bildik sona doðru yürüyorum
Can çekiþmelerim baþladý þimdi
Hayatým film þeridi gibi
Gözlerimin önüne geldi,geçti.
Gidiyorum sonsuzluða,yalnýzlýkla!
Dönmem geri...
Biliyorum boþtun ama
Ýnsanlarýný sevdim anlasana
Onlar da býraktý beni tek baþýma
Gidiyorum artýk dönmem bir daha
Bu yalan hayata
Yalanlarla dolu boþ bu Dünya
Sakýn ola cazibesine kapýlýp da aldanma!
Harcaýrsýn sende sonra
Bu yalan dünyanýn boþluklarýnda..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.