Býldýrcýným, Kekliðim derdi. Ben ona göre baldým, Gadayýftým,
Sen evimin süsü, Sen yüreðimin közü, Sen kýrh köyün gözelisin laflarý çok menþurdu, Düþmezdi hiç dilinden. Gözüyle gözlerime sorar gibi bakar, Eliyle sýhýca tutardý elimden.
Ben evdeyken sakýn iþ görme, Geç karþýma otur, Ben sadece sana bahayým. Sen Van gölü ol, Ben Yeþilýrmak, Sana doðru ahayým daim ricasýydý. Ýrahmetli çoh cümert olup Ayný zamanda da köyün aðasýydý.
Kara yaðýz, Geniþ omuzlu, Uzun boyluydu. Kaytan býyýklý, Çoh da iyi huyluydu.
Sofrada çorba ecimcikse, Ya da ekmek azsa, Önce o kalhardý “ya Rabbi þükür” deyip. Doymadýn, niçin kalhdýn dediðimde Horanta doymasýn mý derdi Caketinin düðmesini ilikleyip.
O anmahla, Anlatmahla bitmez. O bir muhkem dað, O gocaman bir denizdi.
Bahri KÖSE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahri Köse Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.