ŞAKAKLARIMA CESEDİM DÜŞTÜ BU GECE
Þakaklarýma cesedim düþtü bu gece
Yalnýzlýðýmdan tutuklandým
Karla karýþýk yaðdým, yastýðým sýrýlsýklam
Ölüme ayarladým saati
Hangi yokluðunun karanlýðýnda býraktýn da beni
Hangi gecenin dar aðacýna astýn da beni
Gýrtlaðýma kadar seni arýyorum yalnýzlýðýmda
Aklýmda birikti özlemin
Gidiþinmiydi bu
Yoksa içimde kalýþýnmýydý
Nasýl olsa yokluðun rehim kalýyor bana
Kim tutukladý mutluluðumdan beni
Kim öldürdü sol’umdan kurþunlayarak
Ve kim çýrýlçýplak býraktý düþlerimi
Þakaklarýma cesedim düþtü bu gece
Ýdam sehpasýnda asýlý duruyor bedenim
Karma karýþýk bir cinneyet yeri odam
Bu þehirde senden baþka herþey var
Bir de rüzgarlara astýðým kokum var
Göçmen kuþlarýnýn bir zarfýn içinde sana getirdiði
Yýkýk bir þehrin içinde enkaz gibiyim þimdi
Vasiyetimi yüreðine yazdým
Senden baþkasýna gönül vermeyeceðim diye
Görmezsin duymazsýn belki
Ama içinde yaþadýðýmý bilirsin
Þakaklarýma cesedim düþtü bu gece
Vazgeçmemi isteme benden
Ben senin için kendimden vazgeçtim
Yüreðimi yararak girdin içeri
Yýkarak çýksan bile
Ölene dek içimde kalacaksýn
Hangi düþlerime uðradýn bu gece
Hangi yanýmdan bana sarýldýn
Hangi yanaðýmdan öptün
Ya ellerimi hangi ara tuttun
Þakaklarýma cesedim düþtü bu gece
Diclenin buz gibi sularýna býraktým
Avuçlarýmdaki imlasý bozuk tüm nasýrlarý
Gözlerimdeki damlalar kirpiklerimi kurþunlar
Rüzgar bile ters esiyor bu gece
Üstüm baþým paramparça
Gýrtlaðýmda adýn düðümlendi
Ýçeri doðru kapanan bir kapý gibiyim þimdi
Kollarýmda bir aðýrlýk var
Dizlerim dermansýz kaldý
Ayaða kalkamýyorum bu gece
Hangi yanýmdan öldürdün beni
Ben kendimi kendimde bulamýyorum
Þakaklarýma cesedim düþtü bu gece
Önce kendimi kendimde astým
Sonra kendimden çok uzaklara gittim
Ýçimde bir tek seni býraktým
Þimdi hangi yanýndan beni ÖLDÜRECEKSÝN
Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.