Say ki, kurt gibi açsýnýz... ve sofranýza içi yemek dolu koca bir tencere kondu. Herkes, hurra..! yiyebildiði kadar yedi. Arda,küçücük bir lokma kaldý. ...ama o küçücük lokmayý nedense hiç kimse yemez. ’Ben doydum’, der. Oysa, bilse ki o küçücük lokmadýr aslolan. Hiç tükenmeyen, bitmeyecek olan.