SÖYLEYEMEM

Dün anýlarýmý kýrýp döktüm
Bütün dertlerimi sokaklara döktüm
Üç kuruþluk ömürde, beþ kuruþluk caka sattým
Sözlerimi bir oraya bir buraya daðýttým

Elime çok þey geçti zannederken
Elimde kalan üç beþ anýydý beni kahreden

Bazen ay güneþin önünden gidiyordu
Bazen de güneþ ayýn önünden
Zaman geçip gidiyordu
Ben tamam demeden

Israrlarým vardý insanlýk adýna
Yaþamak için insanca
Yaþamak zordu kararlýca
Tahammülsüz dayatmalarla

Özgürlük denen yafta
Üzerime yapýþtýkça
Rahat yoktu uykuma

Ben esir ülkenin, esir þehrin insanýydým
Sense kendini özgür sanandýn
Buluþmak istedik ayný söylemlerde
Çýkarcýlar buluþturmadýlar hiçbir yerde

Her zaman iki türlü yazýlar yazdým
Birini hayata, diðerini kaðýtlara karaladým
Bugüne kadar ikisi arasýndaki farký anlayamadým
Gerçekler yüzüme çapsa da bir türlü uyanmadým

Çünkü kurtuluþ denilen türkünün ninnisinde
Beþikten beri uyuyandým

Ne zaman uyanýrým uykudan bilmem
Rüyalarýný gördüðümü gerçeðinde söyleyemem…

10.06.2013 – Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: