daðlarýn kabuslarý uykularýma sýçrýyor bu yüzden evsizler ve ben göðü evirip çevirip inkârý ’sus’ turuyoruz kuþkulu bir döþeði doldurmuþlar içime öksüren bir ruh uyumuyor
ve Tanrý geceyi yarattý herkesin karanlýðý kendine
yüzün pembeliði yolcu edilir gözler kapanýr baðýrdýðýn kadar harfler düþer kuraklaþýr dudaklar ay çöreði, titreyen yakamoz yanýlgýlara mahçup her þey çok sesli ortaçað aðrýsý metal tadý, bölünme resitali devam ediyor sarýlmayý öðrenmeden orman bulunmuyor her þey ayný kýþkýrtý ve yenilgi dinlenmiyor
kimse bilmiyor anlam arayýþýnýn dili ve þekli budanmýyor biz olmak,, kimsesiz ve sessiz insanlar göðe güvercinler sunmuyor
kim bu topraðýn kokusunu tam duyumsayabilir sevmeyi ve düþünmeyi yasaklayan tarihin çocuklarý bir aðaç gölgesinde sevdalanmadan kavrulup gidecek ne zordur bir acýya söz kazandýrmak þarkýsýný söylemek þiirini yazmak diðerleriyle paylaþmak iyileþtirir sanýlýr dünyayý bastýrýlmýþ yasaklanmýþ yok sayýlmýþ olana, nefes kazandýrmýyorsa hiç birimizin, hiç bir yaptýðý önemli sayýlmaz aþk utancýndan sahneye çýkmýyor
dünyanýn bataryasý nasýl bitti biz kendimize nasýl yenildik onu düþün vicdansýzlýðýn borcu nasýl ödenir ufkun ötesine sakladýðýmýz abartýlarda cabasý kör kuyularda boðulmak artýk öldürmüyor
uyuyamayan bir menekþeyim ben dertler geniþliyor morumda aðlamýþ olmaya çoktan hazýrým duygularý saklama odalarýndan çýkýlmýyor insanoðlunun saplantýlarý ne tuhaf dünyanýn elinde eskici narasý gibi kaldý devrim kuma gömülü ömürlerle seviþilmiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.