Kalabalık Sevdim Seni
Kalabalýk sevdim seni ,
Sað omzumun üzerinden bakan bir aþk bekçisi " Ben " ile
gitmeden omuzlarýma býraktýðýn
göz yaþlarýnýn o kurumamýþ nemli ýslaklýðý
bu bekçinin tek kudretiydi ...
yaþamalýydý bu bekçi ,
"bir gün aþkýn ýslaklýðý kurursa ?" korkusuyla
ama ölmemeliydi bu
bekçi bilmeliydi . . .
aþkýn çok ýslanacaðýný ,
ve aþk ýslandýðýnda...
kirpiklerin kýlýç,
göz kapaklarýnýn kalkan olacaðýný .
böyle bir ýslaklýðýn ise ...
cehennemin bile kurutamýyacaðýný . . .
Kalabalýk sevdim seni ,
yüreðimin sokaklarýnda bulduðum " Ben " ile,
Bilirsin ,
hemde gitmek gibi bilirsin ...
bu yüreðin sokaklarý,
bi aralar , aþk’a çok yabancýydý
bulduðum beni ,
senin öðrettiðin aþk Sokaklarýna götürdüm ,
Ve bu sokaklarda kalan aþk dolu adýmlar ,
ayaðýmýzýn býraktýðý sevda dolu izler ile . . .
gözlerimde vuslat yaralarý býraktý,
Bense bulduðum beni ,
gözlerimde býraktým
gözlerim kalabalýktý,
kalabalýk bendim,
kalabalýk sendin,
sonra seni yüreðimde býraktým .
bense bu kalabalýkta yalnýz kalan ,
kalabalýk bir yalnýz . . .
Kalabalýk sevdim seni ,
Sonunu bilmedim gökyüzündeki yýldýz ile ,
o yýldýz "Ben"dim
Yýldýzlarla sevdim seni
ve ...
sende yýldýzdýn...
bilmem hangi son bahar gecesinde,
yalnýz kalýnca ,
Benim gibi sönük bir yýldýzýn yüreðine düþtün,
sönük dedim de,
sakýn küskün kalma ,
sen gelince o kadar çok parladý ki bu yýldýz ...
bir an gözlerimin yelkenini,
gökyüzüne çevirmedim deðil .
parlýyor sandýðým yýldýzlar,
sen yüreðime düþünce ,
"Acaba Utanýp ,Söndüler mi " diye
Kalabalýk sevdim seni ,
bir bekçi tuttum omuzlarýmda,
bir yýldýz büyüttüm yüreðimde
yýldýzlarla birlikte büyüyen bu aþk . . .
aþk ile korkusuzluða boðulan bu bekçi . . .
" Ben " ile
Çok kalabalýk sevdim seni .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.