Bir insanýn içine girmelere, sarýp sarmalamalarla can atmýþsa bir insan, çoktan içine almýþtýr onu. Ölünce o,ölür..
Elini uzatýp dokunamayacaðýn ten, Bir daha iþitemeyeceðin ses ve hissedemeyeceðin nefes, Artýk her zamankinden daha çok senindir.... Boþluðunu doldurmaya üþüþmüþ birileri
Asla o nun olamayacaklarý kadar senin… Hatta sonbahar da hazanýn hüznü, Ýlk bahar da leylak tomurcuklarýnýn Tazeliði kadar senin..
Ve hatta yüreðinden koparýp, arþý titrettiðin dualarýn kadar, senin.. Topraða gömersin, Yüreðinde kýyam eder… O ölür..!
Bir bayram günü kapýný çalan çocuklarla, Deniz kenarýnda manzaraya meze, Demli bir çayýn buruk tadýnda, Çakan þimþeklerin ardýndan, Yüzüne deyiveren ilk yaðmur damlasýnýn Ürperten ýslaklýðýnda, güneþe kesmiþ pýrýl pýrýl sabahýn Ýçeriye süzülen sýcak ýþýnlarýnda Aniden ve türlü biçimlerde geliverir yanýna, Taaa yüreðinin içinden..
Çünkü o senindir… Ve ancak sen ölürsen, Ölür..!
Selda ÝYÝEKMEKÇÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İYİEKMEKÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.