onca yýl yaþadýklarým sevincim kederim hüznüm geldim iþte elli beþ yaþýma elimde kalanlar sadece ben ne gülmeye hevesim kaldý ne aðlamaya ne sevmeye ne yaþamaya içim boþalmýþ adeta gönlüm dönmüþ sanki harabeye
ruhsuzluk hakim olmuþ bedenime ele geçirmiþ beynimi , orantýsýz bir güç þiddetle vuruyor da vuruyor beynime yaþamak buysa eðer hevesim yok neden niçin bilmeye bitmeyen bir hüzün var gözlerimde ruhumda ve kalbimde.. acýtýyor canýmý her seferinde
anýlarým ve sen... yaðmurlarýn hüznüyle yüreðimde yer etsenizde silmek doðru mu bilmem ki.. ben yaðmurlarý da senin kadar severim bilirsin yýkar sanki ruhumu,temizler canýmý acýtan anýlarýmý kül olmuþ sevgileri, vurgun yemiþ duygularýmý silsen neye yarar, ben artýk eski ben deðilim ki, ne ben o cývýl þen çocuk ne ben baþýnda kavak yelleri esen o genç kýz ne ben o evli iki çocuklu sevecen anne ne ben o gözleri neþeyle gülen kadýn.. iþte ellibeþ yaþýndayým yýkýlmýþ,sevgisiz,içinden ýssýz nehirler akan yalnýz bir kadýn.. hevesim yok artýk ne sevmeye ne de yaþamaya.. hevesim yok hevesim yok
Gönül Beyan Emekli Öðretmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.