SAAT SABAHIN DOKUZUYDU

Saat sabahýn dokuzuydu
Soðuktu abartýsýz içim
Üþüyordum
Ve sen sevgili
Hala uyanmamýþtýn, gelmemiþtin bana
Ülkemin doðusu gibiydi düþlerim
Memleket hasreti gibiydi gülüþlerim
Vatanýmdý o benim
Dokunacak kalabalýðýmdý
Dokundukça çoðalacak telaþýmdý
Ve mevsimlere inat içime doðan baharýmdý

Saat sabahýn dokuzuydu
kýþ gibi soðuktu ellerim
Parmaklarým birbirine kavuþmuyordu
Ve sen sevgili
Hala dokunmamýþtýn, okþamamýþtýn ellerimi
Diclenin serin sularý gibiydin
Biraz hýrçýndýn
Bir o kadarda asil
Ve bir çiçeðin özüydün

Saat sabahýn dokuzuydu
Iþýklarý söndürülmüþ bir karanlýktý gözlerim
Senden baþka kimseyi görmüyordum
Ve sen sevgili
Hala gözlerimi görememiþtin, yurdum diyememiþtin
Fýratýn direnci gibiydin
Bir yanýn darmadaðýndý
Bir yanýn direniþteydi
Ve bir o kadarda cesurdun

Saat sabahýn dokuzuydu
Islanmýþ toprak gibi kokuyordu tenim
Ve sen sevgili
Hala topraðýma yaðmur olamamýþtýn
Ama sen benim dünyam olmuþtun
Gecemi aydýnlatan ayým
Gündüzüme doðan güneþim olmuþtun
Yoluma yoldaþ olmuþtun
Ne gariptir ki
Ben seni yýllar önce sevmiþim gibi
Bir þarap gibi yýllanmýþsýn sevgili
Aþk olmuþsun
Sen bir aþk’sýn sevgili
Sen bir aþk’sýn
Sen aþk’larýnda en güzelisin
Kýrmýzý bir þarapsýn
Sen þaraplarýnda en güzelisin sevgili

Saat sabahýn dokuzuydu
Saçýmla týrnaðým arasýna sýkýþmýþ bir haldeydim
Ve sen sevgili
Hala saçýma dokunamamýþtýn, okþayamamýþtýn
O narin parmaklarýnla sevememiþtin
Ama ben senin saçlarýna her sabah dokunurum
Her sabah saçlarýna dolanýr parmaklarým
Ve her sabah yüzünü avuçlarýma alýrým
Yüzünü avuçlarýmla severim
Ve dudaklarýnda gezinir parmaklarým
Islak ve nemli dudaklarýnda
O dudaklarýnda nefes alýrým
Ben bunlarýn hepsini her sabah yaparým
Ve sen sevgili
Her sabah bunlarý yapmama izin verirsen
Sen izin verdikçe
Ben her sabahýn dokuzunda sende olurum
Ve her sabahýn dokuzunda sende doðarým
Ertesi günün dokuzuna kadar sende yaþarým
Sen bunlarý yapmama izin verirsen
Ben her sabahýn dokuzunda sende yaþarým
Ve her sabahýn dokuzunda sende olurum...

Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: