ÇOCUĞUN DÜŞÜ
Çocuk düþlerinden uçuverdi,
Bir uçurumun dibine
Hala gülü gülüyordu gözleri
Hiçbir þeyini yitirmemiþ gibi ,
Çocuk yitirmiþti aslýnda yitirilecek ne varsa
Çocukluðunu ilk baþta
Düþlerini ,
Belki de hayatýný
Yine de gülüyordu gözleri
Ne kalmýþtý geriye
Çocukluðundan, düþlerinden baþka
Çocuk tekrar uykuya daldý
Belli ki bir düþün peþinden gidiyordu.
Düþler tükenmez diyordu
Çiçekler koparýyordu yeryüzünden
Yýldýzlara uzanýyordu.
Çocuk sarý saçlýydý
Aydýnlýktý yüzü
Yamasý yoktu elbiselerinde
Elleri de yaðlý ve kirli deðildi üstelik
Ve bir gün;
Karanlýða rastladý düþleri
Görmemiþti tatmamýþtý
Esmer acýlarý gördü
Gözlerinde birikmiþ öksüz ve yetim
Bir baþýna esir býrakýlmýþ
Kimsesizliði gördü
Ayný gökyüzünün altýnda
Ayrý bir dili konuþup
Ayný acýya ortak olmadýðýný gördü.
Çocuk aðladý
Utandý saçlarýnýn sarýlýðýndan
Yüzünün aydýnlýðýndan .
Neden esmer deðildi,ötekiler gibi
Ve neden yamasý yoktu elbiselerinde
O vakit uyandý
Çocuk düþ görmez oldu.
Eli yüreðinde ýslaktý.
Belli ki düþleri kanatmýþtý onu.
Ýsmail ÇÝÇEK
29 Mart 2001 Adana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.