Ey yâr

Yusuf hasretiyle, yakýp baðrýmý,
Yakup’tan ziyade, aðlatma ey yâr.
Vuslat sevinciyle, gider aðrýmý,
Gözümü hicranla, daðlatma ey yâr.

Gönül figan eder, handan olmadý,
Benim senden baþka, çarem kalmadý,
Yüreðim yýrtýldý, kanlar damladý,
Kabuklu yaramý, kavlatma ey yâr.

Gerçi gönül süsüm, her bir mihnetin,
Nihayeti yok mu? Bunca minnetin,
Aþkýmdaki zevkler, senin cennetin,
Cehenneme atýp, kaynatma ey yâr.

Rahmete muhtaçken, gülüm yapraðým,
Susuz çöle döndü, gönül topraðým,
Ýradene mazhar, sana tutsaðým,
Zulmet ýrmaðýný, çaðlatma ey yâr.

Derdinle hoþum ben, rakip çaðýrma,
Bir an olsun, beni senden ayýrma,
Mihnete düþürüp, kem söz duyurma,
Derdimi ellerle, paylatma ey yâr,

“Kulum” de razýyým, bu bana yeter,
Her azam bülbülce, sevdana öter,
Bir derde düþtüm ki, Eyüp’ten beter,
Þeytaný benimle, oynatma ey yâr.

Bu kul maðlubundur, sensin galibim,
Sevdana dilenci, aþka talibim,
Ezel yaralýsý, sensiz garibim,
Yolumu gurbete, baðlatma ey yâr

18.06.2007...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın: