Ey aþk.
Hak mezhebisin, beni kendinden ayrý düþünme
Ruha tutulan sen olmasan
Canla sevgiyi dileyen kalp olmazdý
Hem tatlý bir içkisin, hem de zehir.
Ayrýlýk üzüntüsü yeter
Gönlümü bir bahçe, o bahçede bir gülü bahar ederim
Seninle sarhoþ, sevginle hoþum
Ben ebedi bir gül güzelliði için
Ýdris olup göðe çýkarým
Sana çýkacaksa yolum, Yusuf olup kuyuya düþerim
Yanmaksa kaderim Ýbrahim olup ateþe atýlýrým
Deva olacaksa elin eyyüp olup yaralar içinde beklerim
Acýdan yýlmam
Ýsa eyleyip çarmýha ger
Yolumdan dönmem
Yusuf gibi zindanýnda yer ver
Ey yar, yerin bu yürek deðilse neresidir
Gönül gerdeðinde aþkla yalnýz kalmaktan hoþ musun?
Mademki ruhun topraktan olan bedenime gelmez
Bende göðe çýkar orda seni seçerim
Ruhum benden koptuktan sonra
Sana can ve baþýmý vermeye geldim.
Madem sevilendir nazla yürüyen
Olunca aþk böyle olsun
Madem sevenler ona hayran
Severken de büyük olsun
Her halimle seninle doluyum, her emrine amade
Her gönülde gizli olan sen
Bütün yüzlerde görünen sen
Her yüz sana bir aynadýr
Her aynada gördüðüm sen
Sen içimdeki acýlarýn eðlencesi
Sevgi dile gelmez, þiirle tabiri olmaz
Güzelliði perde olup, evliyasýnýn kalbine çekilmiþ
Gel gönlümde salýnda, bu gönül kapansýn
Sen bir çiçekken gönülsüz bir bahçede
Ben toprak içinde tozlarý istemem.
Aþk ateþiyle yanda, cehennemden emin ol
Aþkla nefes alda, cennettin varlýðýný gör
Varlýðýn elimde tuttuðum kadeh gibidir
Hem sarhoþ eder, hem de beni hoþ edersin
Söyle bana cennet misin, cehennem misin
Aþk sýrrýnýn dokusunu bilseydin
Sýðýnýrdýn gönül evime, kanatlanýrdýn gökyüzüne
Bu sözümü iyi anla
Bu candan geçersen aþký kendinde bulursun
Kýlýca gücün yetmez, yaralanýrsýn
Kuyuya sabrýn yetmez, zindanýnda çürürsün
Çarmýhýn acýsýnda can durmaz
Derin yarasýnda kendini vurursun
Zaman gece gibi karanlýklara bürünürken
Beden evinde aþksýz hayat olmaz
Gönül vadinin goncalarý aþktan mahrum açmaz
Anla kaf daðýndan anka kuþunun kanadýndan bir tüy getirdim
Gönül evin baþkadýr, güneþi ve göðü getirdim
Yýldýzlar sayýya gelmez
Yazý, kýþý, gece ve gündüzü baþka bir dünya getirdim
Gözlerinin güzel rengine ben cenneti getirdim
Yüzünün güzelliðini gel gönlümde izle
Sorma sakýn güneþ, ay, yýldýzlar nerde
Herkes perdelerle kendini arayýp dururken
Sen bana perde çekme
Güzelliðini örtüsüz seyrederken
Gündüz bile sorarým hani güneþ nerde
Caným ney gibi kendinden geçti
Aþkýn nefesiyle üflendi uçtu gitti
Sesimi duymadýn
Gönlüm kendinden geçti gitti
Dünyaya bakmak neyine gerek
Gönlümde bir yolculuða çýk ta
Dünya zindaný neyine gerek
Düðümler gonca misali açýlýrken
Aþk ile gülüþüne cennet gerek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.