ALİ AYŞEYİ SEVİYOR

Ali yiðit bir asker, Vatan nazlý bir güzel.
Ýsmi Ayþe mecazen , yürekte ebed- ezel.
Ay yýldýzlý al bayrak dalgalandýkça burçta.
Þarkýlar terennümü, aþk kokar sanki gazel.

Laleler salýnýrken menekþeler raks eder.
Ali Ayþe’yi sever yok gönülde gam-keder.
Yaylalardan ses verir çobanýmýn kavalý.
Ah can parçam vataným, emek olmasýn heder...

Þafakla uyanýr hep yürek elbet telaþta.
Düþmana öfke vardýr hafif çatýlan kaþta.
Ayþe akýldan çýkmaz tattýr yenilen aþta.
Korumak gerek elbet savaþta ve barýþta...

Zedeler yüreðini kin ve öfke Ayþe’nin.
Yýkýlýr harap olur cam fanusu þiþenin.
Onulur mu elleri mabedini eþenin.
Eseri kalýr mý hiç hür ve berrak neþenin..

Yýldýzlar semasýnýn vazgeçilmez süsüdür.
Ormanlar ak ciðeri, çimenler örtüsüdür.
Hainin kem gözleri nefreti, dürtüsüdür.
Ali Ayþeyi sever, dilinde türküsüdür...

Hilalden taçlar yapar papatyalar dizerek.
Ufka gün gibi doðar tehlikeyi sezerek.
Kahramanlýk destaný anlatýyor gezerek.
Ali Ayþe’yi sever gönülde ülküsüdür...

Diçle ’de serinleyip Fýrat’la coþar Ali.
Sakarya ruhu ile zafere koþar Ali.
Ayþe’nin Aþký ile ebedi yaþar Ali.
Ali Ayþeyi sever, dilinde öyküsüdür...

Emine Balý Oðuz















Sosyal Medyada Paylaşın: