Can verensin, canlý tutansýn. Cana yönelik her tasarrufta, Yine sen varsýn. Her iyelik zamirini kullanan ben arsýzý, Senki “Rahman” sýfatýnla sarmalayansýn.
Yaa Kayyum!
Her canlýya devinim saðlayan, Her devinime rota koyansýn. Her özneyi þahsýnda merkezleyen ben densizi, Cüz-i iradeyle destekleyensin. Rýzaný talebi, azgýn nefsime, Ödül vermek için sebepleyensin.”
En büyük kusurum þudur ki Rabbim,
Senden izinsiz yaprak düþmezken, Bir nefes almaya güç yetiremezken, Tüm yiðitliði benden bilerek, Her iþe, oluþa ahkâm keserim.
Zahirsin, Bakmasýný bilirsen, Her çiçekte sen varsýn. Batýnsýn, Yüreðime sorsam, yine sen ordasýn. Dünyanýn çekimine direnç göstersem biraz, Habip sýfatýnla Yaa Rab! Sevdana sarmalarsýn.
Hala kendimle hesabýmýn idrakinde deðilim. Sanýyorum ki , Yaa! Süphan! Dünyanýn merkezi benim.
Tövbeler Þah’ým, Tövbe Yaa Rabbim, Aczimin bilinciyle, Huzurunda diz çökerim.
Af ,Ey Gaffar! Af ,Ey Settar! Öyle sarki sevginle, Yakmasýn bendeni nar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nermin Akkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.