Aslýnda hiç kimse yalnýz deðildir sevgilim öyle bir an geliyor ki insana yalnýz dolaþmak istiyorsun, ýssýz sokaklarda.. Ýsyan edercesine haykýrmak istiyorsun. Baðýrmak seni seviyorum demek istiyorsun. Ama çaresizlik içinde çýrpýnýyorsun sessizce. Ne yapacaðýný bilemeyerek duraksýyorsun öylece. Donup kalýyorsun aðlamaklýsýn. Küçücük sokak aralýðýnda olan bir evin yanýnda, kývrýlmýþ bir þekilde aðlamaklýsýn.. Yaðan yaðmurun altýnda ýslanmaktasýn. Üzerine yaðan her yaðmur tanecikleri seni,, üþütmekte ve ürkütmektedir.. Çünkü sevdiðin yok yanýnda.. Yalnýzsýn o ara sokaklarda.. Issýz buçaksýz yürümektesin sessizce,, yaðan yaðmurla birlikte,, ürküten yalnýzlýðýn korkusuyla.. Sevdiðin olmayýnca yanýnda,, korkutuyor seni o kara geceler.. Gezdiðin her sokak, her cadde,, yalnýzlýða sürüklüyor seni.. Çaresiz üzgün bakýþlarla þimdi,, devam etmektesin yürümeye... Bitmek bilmiyor þu kara geceler.. Sevdiðinsiz geçen her günün.. Kimsesiz deðiliz aslýnda. Sen ve ben varýz mutluyuz sevgilim !
21/12/2008 20:12/pazar
Þebnem Örs
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.