An

Günler, aylar, yýllar, olmadan gaye,
Sadece bir an’ý, bilsek derince.
’Bir nefeslik an, sonsuz sermaye,
Doðru harcanýrsa, yerli yerince.

Dün, yarýn diyerek, günler saymasak,
An’ý düðün etsek, gülüp oynasak,
Sevgiyle tümleþip, dostca kaynasak,
Kýþlar ýlýk geçer, yazlar serince.

Aný anlayanlar, hayale dalmaz,
Gereksiz yükleri içine almaz,
Kaygýdan, kederden, hiç eser kalmaz,
Ömür güzelleþir, an’ý sevince.

An’a kurulunca, saatler durur,
An’ki, zamanlara zincirler vurur,
Kötülük ýrmaðý temelli kurur,
Zaman tünelini, an lar delince,

Ömür duvarýmýz anla örülür,
Evvel ile ahir, anda görünür,
Mesafeler kalkar, anla yürünür,
Evrence nefesler, alýp verince.

Gözetmek isteyen iki cihaný,
Kavramasý gerek illa ki an’ý,
Can gayrete düþer, bulur nihaný,
Andan dolanarak, ana erince.

Andan ana doðru, akýn var akýn,
Aný görmek için, insana bakýn,
Bir yer var orada, buradan yakýn,
Yaralý gönlüme, bir an gelince.

Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın: