BİR LÂLE SOLDU

Bir Lâle Soldu

usulca kapanýrken gündüzün kapýlarý
gecelendi akþamýn göz pýnarlarý...

bir lâle soldu...
güne bakamýyordu
kabuklu kederlerin soðuk gölgesinde
sýrýtan maskeler; çerçevelerde
ve zamanýn sonsuzluða dönen kasvetinde
kývranýyordu...

bir lâle soldu...
o uyanýkken gece uyuyordu
baykuþlarýn hain pususu
karanlýkta delil býrakmýyordu.

cinsiyetsiz hayaletler
kahkahasýz kayarken duvarlarda
ayaksýz eteklerinden
yapraðýna irin damlýyordu...


bir lâle soldu...
saksý diplerine kök salmýþtý öksüzlükler
ve gecenin silueti
kara bir sýrtlan gibiydi...

gözlerinin altý mor
terkedilmiþliklerde
cana batýyordu dikenler.

kýrýlgan kimsesizliklerin
þakaklarýna kusarken renkler
sessizce geçen sessiz geminin
acýyordu tellerinde
siyah lâleler...

bir lâle soldu...
kanka muhabbetli yaþlýklarda
ihtiyaç-cýktan seviþmeler
ve fermuarlar kapanmadan daha
yitip giden öyküler yaþanýyordu.
yüze sývanan ölülerse
cilde çok iyi geliyordu...

bir lâle soldu...
sol anahtarý,son bemol
zifiri bir melodi çalýyordu
soluk benizli bir umuttu
yutkunamadýðý þiirleri
tü-ke-ni-yor-du...


hayat...
dünya ahiret kardeþim ol...

Seher Duman



Sosyal Medyada Paylaşın: