seni gördüðüm gün bütün kýpýrtýlarýmýn sahibi gibi salýndýn yüreðimde bir bakýþýn bir ömrün güneþi gibi aydýnlattý karanlýk yalnýzlýðýmý kilit üstüne kilit ,aþk üstüne aþk, ben üstüne ben kattýn seni gördüm ,zaman durdu,özlediðim her þey gibi sen aktýn
ilk kez sen dokundun yürek sýzýlarýma ilk kez sen soydun aziz sularýmýn köpüklerini
bu devirde böyle bir güzeli tanýmak, onu yaþamak, onla yaþlanmayý hayal etmek sýðmýyordu yere göðe.
mucitler gibi onun ruhuna akan icatlarým vardý sen mecnun gibisin dedi sevmeye baþladým sevmekten de öte duygularla… sen çöl gibisin, bütün kumlar sevginin öztürkçesi sevmeye baþladým bütün sularýn azizi cümle derviþi olarak yunus oldum, sular , aþklar ülkesinden berraklarýmla
ilk acýlarýn son baharýnda yaprak yaprak döküldün ömrüme þimdi gidenlerin halayýndasýn seni görmediðim günlerin hamalýyým. görülmemiþliði taþýyorum, yüküm yar, hükmüm sevdam…
-yeni bir mevsim yazdým sözlerimle.bu söz mevsimin sahibesi sensin. bu kader iklimimin sözcük içi sensin. manalardan ,aþklara, aþklardan , istendiklere tümleniyoruz. -bülbüllerin velvelesi gülünde.gülünün kokusu bülbülün yürek sýðýntýsýna. ulaþmak bir ulaþým kadar künyesini seriyor. -sana varmanýn fanusu kýrýk. gözlerinin yeþilinden muhabbetler biriktirdim. sözlerinin his defterinden kendime sisler kapattým. -bazen deðil, her dem hüzünlü sisler gibi içsellerimi örtüyorsun yar’yüzümü kapatýyorsun can kýrýklarýnla
severken gökkuþaðýnýn en sýcak rengi deðimliydi kýrmýzý , þimdi hüzünlerim kara bahtýmda o kadar kara… sana tutkun deðil miydi þu gönül , þu akan damlalar hep özlenmek kalacaksa kalsýn, bu benim sevdam þimdi kayýp þehir gibiyim , varlýðýnla yokluðunda sahnem þimdi unutulmayacak sözler gibi sensizliðin baþrolündeyim kendimle tanýþma okulunda seni okuyor bütün sýzýlý sözlerim
dil dil hayal kýrýklýðý savruluyor sözsüz tümceler kitabýmda mýsralarýn içinde yanýyor sevda sularým aþklarýn ortasýnda unutuluyor senli sevdam gelecek bahara teslim ediliyor kavuþmanýn kanadý sevilecek yüreðe teslim ediliyor ayrýlmanýn göðü bilenecek anlara gömülüyorum burada
ruhumun en çetrefilli sokaklarýnda çekimleniyor bütün eylemler anlamýný yitirmiþ bütün m’analarda aðlýyor sevda bebeðim iðne atsan yere düþmeyen acýlarýmla sensizliðin aþk sokaðýndayým sol yanýmda yeþil gözlerinin ýþýðý baþka aþka durmak için kýrmýzý yanýyor bugün seni unuttuðum ilk gün bugün kendimle tanýþtým sevgilim seni sordu onca sevgi arasýnda nerdeydi yüreðinde bin yara açan son leyla nerdeydi ömründe kitaplar yýrtan manalar bilgesi nerdeydi beklemenin bütün varyantlarýnda seni eriten paramparça sensizlik var þimdi dudak uçlarýmýn ucunda
bir umut deniz feneri var aþka karýþan damlalarýmýzýn arasýnda bir gün geliþine kendini esir etmiþ vaveyla ermiþliðim sonundayým yarým kalan bir hikayenin yarim sonuyum ayrý yollara nakýþlandý karakter kumaþýmýz kader bu ya… serseri yarýnlar sundu , sevmeler , ayrýlýklar kaosunda yüreðimde hep kýrmýzý gülle yaþarým yýllarca yaþamak buysa sensiz her þeye sýzarým sular yerine ayrý akþamlarýn ay yüzü olurum yüzen güleç yüzünle ayrý sabahlarýn sýcak uyanýþý olurum gün’eþim yerine yaþamak buysa
sol yanýmda yeþil gözlerinin ýþýðý baþka aþka durmak için kýrmýzý yanýyor ve bütün ben’lerim duruyor bugün seni unuttuðum ilk gün bugün onu sevdiðim ilk gün
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.