boynum bükülü hüzün lalesi gibi ömrüm ve bu ömürde kül rengine büründüm akasyameral
boynum bükülü hüzün lalesi gibi ömrüm ve bu ömürde kül rengine büründüm
ýssýzlýðýn yürek yakýcý yalnýzlýðým ateþi harlamakta solgun bir resme astým kendimi ne rengi kaldý hayatýmýn ne de gülen çehresi
vakit akþam oldu gün kurusu renge dönüþmüyor sevdam çehreme hüzün çöktü rengi gri bak yüzüme düþen sevdan ki yalnýzlýðýmýn ladesisin elime alsam sobelersin sabahlarý
hep gecede kalacak kurþuni benliðim gece kusacak rengini sitemkar ve hep karanlýk öpecek ve hep sitemkar
bak yine yalnýzlýðýmý göreceksin kurþuni renge bürünen son karede ve son deminde içine çekeceksin solgun resme astýðým beni yosun tutacak tüm renkleri ve gece matem tutacak o en son yaz
hani sensizliðin elbise olsaydý diyordun ya ve giyer miydin diye soruyordun ya iþte o elbise içimden taþtý gördüðün tüm benliðimi kapladý
boynum bükülü hüzün lalesi gibi ömrüm ve bu ömürde kül rengine büründüm kurþuni bir renk gibi ömrümde hüzünüm
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.