Ýçinde kimseler yok
Orada sen, ben ve birbiri için atan kalpler var
Uçuþan mavi kelebekler var,
Deniz’ ler var, yeþil kýyýlara vuran,
Aðaçlar var, dalýna kuþlar konan.
Rengarenk balýklarýn yaþadýðý göl var,
Serin sulara dalýp çýkan ördeklerle süslü.
Evimiz var denize bakan.
En koyusundan pembe çiçeklerle bezenmiþ.
Biliyorum biz hep maviyi severiz
Ama olsun beyaz badanalý evimize
Nede güzel yakýþmýþ.
Güneþ doðarken her yeni güne
Göz göze uyanýyoruz.
Birde geceler var unuttum sanma!
Ay ýþýðýnýn altýnda,
Deniz kenarýna tam kýyýya,
Kumlarýn üzerine kuruyoruz masamýzý.
Birer kadeh bir þeyler içiyoruz
Kadeh tokuþturuyoruz mutluluðumuza.
Yakamozlarýn seyrine dalýp,
Yaný baþýmýzda duran maziyi,
Yener/iz býrak diyorum.
Ne fayda ki içinde sadece biz yokmuþuz.
Seçil Can
31.05.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.