Biraz Islaklık Dokunuyordu Etime

yoldan geçenin kim olduðunu bilmiyorum
acýsý þarkýsý veya gittiði yeri
boynu bükük býrakan bir hali vardý
yinede binlerce yýldýr
bu kaldýrýmlar aynýydý

bacalar kurumuþtu aðaçlar yemyeþil
kim istemez sevilmenin sarhoþluðuna düþmeyi
kendine mutluluklar satýn alýp
bir þeylerden vazgeçmeyi

duvarlarýn biraz üstünde camlar
içinde insanlarýn devamý
bir þairin günlüðünde ne arýyordunuz
karýþarak yazýyordunuz rüyamý

bir bahçeye saklandým
kendi gürültülerini unutmuþ bir bahçeye
her þey o kadar yakýndý ki
sýðabiliyordu iki heceye

neyi unutabilirim hatýrlatmazsanýz eðer
güneþin ýþýklarýný yada
bütün söylediklerimi yutan bilmeceye

çizgi olsun içim artýk hiç bir þeyi anlatma
yetin gördüðünle kalan bitime
bir çocuk bisikletiyle mutluydu
ve biraz ýslaklýk dokunuyordu etime

sýðmýyordu bulutlarýn azalan beyazýna aðzým
bir þey söylemen gerekmiyordu oysa
rüzgar kanadýmýzý okþuyordu zaten
niye zorlanýyordum
anlatmak istediðim yoksa.








Sosyal Medyada Paylaşın: