Yarasýna tuz bastýðým gecelerin kulaðýna, Uzak bir resmimi fýsýlda Saklandýðý yerden çýkarýrsam bu aþký, Ýki gözüm önüme aksýn Hangi sokaðýnda kaybettim aðýr gölgemi marjinal bu þehrin Çýplak ayaklý yýldýzlar gibi sönük ve pusulasýzým Sus, burnundan soluyan gözyaþlarým uyanmasýn uykusundan Bulutunda yaðmurlar dinlendiren mevsimlerdeyim ben Yað desem, paramparça ýslanýrýz geçmiþ zaman masallarýnda Üzerine acýlarýmdan saðlam bir örtü al Dayanamam gidiþime, Gamzeli bakýþlarýn aðlamasýn
Henüz avuçlarý terlemeden intihar etmiþti ben de mutluluklar Ve sen, ana rahmine düþmemiþtin daha Yaralarýmdan öpülesi kanlar akmaz Üzgünüm, saçlarýmda iki büklüm bir çocuk uyuklar Pazarlýksýz sevdim acýlarýmý, Çalýntý düþlerde buðday sarýsý hayallerim susuyor Ve bu þehir Her seferinde beni kusuyor!
Hâlâ ayný ritminde mi sanýyorsun kalbimi Güneþi tanýmayan çocuklar gibi üþüyorum, Hüzünlerin aklýmý çeldiði günden beridir Ne gelincik tarlalarý rengarenk gülümsüyor Ne serçeler mavi derinliðine kanat çýrpýyor
Artýk yanýk türküler kundaklanmýyor bir çoban ateþinde Sýrtýmý sývazlayan zemheridir Kuþatýlmamýþ mevsimlere iç çekemeden, Ýtiraf ediyorum kanýmýn dikine akmadýðýný Kalem kýran gözlerine kýyamam Piþmanlýðýndan yararlanacaðým bir yasa var mý benim için Söyle de, baþýmý koymayayým göðüs arasýna ölümün
uytun .........
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.