BELKİ DE YALNIZLIKTAN...
Ne kaldý bizden geriye bilmiyorum.
Býraktýðýndan beri ben ben deðilim daðýldým artýk
Daðýldým .sanki denizin ortasýnda
Koskoca maviliðin ortasýnda boðuluyorum gittiðinden beri
Ve kimseye aþýk olmuyorum
Seni özlediðimi söylüyorum sadece duvarlara
Bir onlar anlýyor beni gittiðinden beri
Ve kimselere kal demiyorum artýk
Yerimden kalkýp
Gitme demek gelmiyor içimden
Sen beni býraktýðýndan beri
Kendimi görmüyorum aynada
Kendimi bulamýyorum
Kelimeler yetmiyor yalnýzlýðýma
Þimdi yoksun ya inan
Hiç yaþama hevesim kalmadý hayatta
Ve gidene kal demek istemiyorum artýk
Sen yoksun ya baþkalarý olmayacak
Þart koymuyorum kendime
Ama sen gittiðinden beri ben ben deðilim ya
Kimseleri sevemiyorum iþte
Zamanýn boþ bir yerlerinde gezinip duruyorum
Habersiz suratsýz
Ama sakinim sen gittiðinden beri
Suskunlaþtým belki de yalnýzlýktan dýr….
ONUR DUZGUN
17,12,2007
21,28
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.