Dil Olmadım mı?

Kaldý mý dünyada, anlayan hâlden?
Beyhûde arayýp, bul olmadým mý?
Mevlâna’ca her ýrk, mezhepten, dilden,
Dönüp pervânece, gel olmadým mý?

Yüzüme kim gülse; ’Dost’ deyip sardým,
Baðrýmý yararak, kalbimi verdim,
Görmeyecek kadar, hâini kördüm!
Yol bilmez yolsuza, yol olmadým mý?

Filizken açmadan, kafese konup,
Oniki yýlým geçmiþ, zamaným donup!
Çilenin içinde, kavrulup, yanýp,
Dil nedir bilmezken, dil olmadým mý?

Zindâna koydular, tarafsýz yönsüz,
Dünüm yok.. diyorlar, ondandýr; ’Dünsüz! ’
Huzur yapraklarým, mevsimsiz, ânsýz,
Dökülüp kuruyan, dal olmadým mý?

Yiðitlik, mertliði, defterden silip,
Öðrendim aczimi, kendimi bilip!
Bir vefâsýz için, kalbimi dilip;
Gözyaþýna düþüp, Nil olmadým mý?

Kâh daðlarda gezdim, kâh düze indim!
Gâhi Cengâverdim, kâh korkup sindim!
Meyledip bir güzel, sözüne kandým;
Piþip kavruluben, kül olmadým mý?

Ozan Ýlo’m þükür, neleri gördüm,
Çiçek çiçek gezdim, özünü derdim,
Mecâziden çýkýp, aslýna vardým;
Hakikât bahrine, sal olmadým mý?
05.02.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: