Sonbaharda yazdan kalma bir günde Boynu bükülmüþ bir çiçek gördüm. Dedim; gel seninle muhabbet edelim Oturdum yanýna, eðilip kokladým Cennetten mi geliyordu kokusu? O kadar narin, hassastý ki yapýsý! Uzattým elimi, geriye çektim Dokunursam sanki incitecektim. Nazlayýp, uzaktan uzaða sevdim Neler söyledim yakardým lakin Dönüp de yüzüme bakmadý bile…
Kaldýrýp baþýmý baktým semaya O ne nizam ya Rab, hiç görülmemiþ! Kimden akýl almýþ kimden öðrenmiþ! Biri önde diðerleri ardýnda sýra Göçmen kuþlar süzülüyor havada. Ah, ibret nazarýyla bir bakabilsek! Kuþlardan nizamý öðrenebilsek!
Ýçlerinden biri alçaktan uçtu Kanadýnýn rüzgarý yüzümü biçti Dedim; nereye gidiyorsunuz? Yâri görürseniz selam söyleyin… Ne söyledi anlamadým amma Ýçimde yangýnlar yakýp da geçti…
Yüzümde kalmadý ne ak ne kara Hazana bezendi sararýp soldu Duygular depreþti gözlerim doldu Süzüldü yaþlar aktý peþi sýra. Sanýrsýn gurbetten sýlaya yoldu.
Düþünce yapraðýna bir damla Ýrkildi çiçek, ürkekçe baktý O söyledi ben aðladým sessizce Uzun uzun bakýþtýk öylece . Destanlar sýðmazdý yazýlsa ana Yayýldý o an bütün zamana… Yunus deðildim ki anlayabilsem Yunus deðilim ki anlatabilsem!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.